De gedroogde vogel
lengte: 8 meter
hoogte: 5,5 meter
breedte: 4 meter
Vanuit de verte lijken de bouwsels doorzichtige dakconstructies, alsof er huizen in aanbouw zijn; en je ziet ook donkere vlekken, waarvan je niet direct ziet wat dat zijn. Als je dichterbij komt, dan zie je voorwerpen hangen.
In Scandinavië maakt men nog steeds gebruik van de wind om de vis te drogen en zo te conserveren voor de winter. In het oude Flevoland, op Urk, bijvoorbeeld, werd dat ook zo gedaan, werden vissen opgehangen aan de latten. Maar hier, in dit kunstwerk, hangen geen vissen maar aluminium brokstukken – overblijfselen van een vliegtuig.
Niet ver van de plaats waar dit kunstwerk staat, ligt het vliegveld van Lelystad. Hemelsbreed een paar kilometer. Daarvandaan stijgen en landen voortdurend aluminium vogels, glimmend en stralend, goed verzorgd. Het gebrom is regelmatig hoorbaar boven het open landschap. Ook al worden we in het nieuws helaas van tijd tot tijd geconfronteerd met neergestorte vliegtuigen, we zien toch liever die grote vogels intact en vieren het overwinnen van de zwaartekracht.
Met de vogel waarvan de brokstukken hier als vissen te drogen hangen, is het echter niet goed afgelopen. Het zijn brokstukken van een bommenwerper die letterlijk en figuurlijk boven water kwam toen de polder werd drooggelegd. De brokstukken hangen te drogen. Het moet tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurd zijn, waarschijnlijk in een luchtgevecht, dat het toestel geraakt werd en onhoudbaar in zee stortte. Of de bemanning het er levend af heeft gebracht, of niet, die vraag blijft onbeantwoord.
Dit werk kan worden beschouwd als een herinnering, een gedenkteken, als een monument voor de geschiedenis: de geschiedenis van de gebruiken in de visserij net zo goed als de geschiedenis van de oorlog en die bommenwerper in het bijzonder.
Pat van Boeckel, 2009
